Nieuw onderzoek toont een verband aan tussen cannabis en een betere bloedsuikercontrole

Recent onderzoek heeft de complexe relatie tussen cannabisgebruik en diabetes onderzocht en biedt inzichten die ons begrip van de potentiële gezondheidseffecten van cannabis kunnen veranderen.

Cannabis en diabetes

Cannabisgebruikers hebben mogelijk een “gezonder inflammatoir cytokineprofiel, betere insulinegevoeligheid en hogere niveaus van lichamelijke activiteit dan niet-gebruikers”, volgens lopend onderzoek in het SONIC-onderzoek.

Angela Bryan, PhD, professor en co-directeur van CUChange aan de Universiteit van Colorado in Boulder, en haar team stelden als hypothese dat “deze ontstekingsprofielen zouden verbeteren gedurende de vier weken, in het bijzonder voor degenen die een op cannabidiol gebaseerd product (CBD) gebruiken in tegenstelling tot een op tetrahydrocannabinol gebaseerd product (THC)”.

Het onderzoek werd gepresenteerd tijdens de 84e jaarlijkse wetenschappelijke sessie van de American Diabetes Association.

Aan beweging en plezier

Het werk van Bryan kijkt ook naar de gevolgen van cannabislegalisatie voor de volksgezondheid. Eén studie onderzocht de acute effecten van legaal verhandelde cannabis op de subjectieve reacties van regelmatige gebruikers tijdens het hardlopen. Het bleek dat gebruik van cannabis vóór het sporten kon leiden tot meer plezier en symptomen van euforie bij het hardlopen, hoewel het ook leidde tot een groter gevoel van inspanning. Deze positieve effecten zouden lichaamsbeweging aantrekkelijker kunnen maken voor mensen, waaronder mensen met diabetes of mensen die het risico lopen diabetes te krijgen, die er anders misschien niet aan zouden beginnen.

Uit een ander onderzoek van Bryan en collega’s bleek dat CBD-dominante vormen van cannabis verband hielden met een acute vermindering van spanning, wat kan leiden tot een vermindering van angst op de langere termijn. Deze bevindingen kunnen met name relevant zijn in de context van diabetesgerelateerd leed, en bieden een mogelijke weg voor het verbeteren van de resultaten op het gebied van geestelijke gezondheid bij patiënten met diabetes.

De SONIC-studie: gedetailleerde resultaten

In de SONIC-studie waren de deelnemers die regelmatig cannabis gebruikten overwegend jong, met een gemiddelde leeftijd van 30 jaar, en hadden ze een body mass index in het gezonde bereik. De deelnemers aan het onderzoek waren voornamelijk blank (86%) en mannelijk (59%). Ze werden gematcht met een vergelijkbare groep mensen die minstens een jaar geen cannabis hadden gebruikt.

Aan het begin van het onderzoek was de NSDR Healthy Eating Index score 51,24, wat duidt op een “behoefte aan verbetering/slecht dieet”. Bryan merkte echter op dat “mensen misschien niet op de hoogte waren op het gebied van voeding, maar dat ze absoluut op de hoogte waren op het gebied van lichaamsbeweging”.

De onderzoekers voerden orale glucosetolerantietests uit om de Matsuda insulinegevoeligheidsindex van de deelnemers te berekenen en maten verschillende ontstekingsmarkers. Als onderdeel van een gerandomiseerd stimuleringsplan werden gebruikers uitgenodigd om vier weken lang een cannabisproduct te kopen en te gebruiken zoveel ze wilden. Ze voerden dagelijkse beoordelingen uit van hun cannabis- en alcoholgebruik, dieet en lichaamsbeweging.

Na 4 weken toonde het onderzoek geen verandering aan in de ontstekingsmarkers van de deelnemers. Er werd echter wel een significant verschil waargenomen tussen gebruikers en niet-gebruikers, waarbij cannabisgebruikers significant lagere niveaus van ontstekingsbiomarkers en circulerende cytokinen vertoonden. Een uitzondering was het niveau van monocyte chemoattractant protein-1 (MCP-1), dat in de loop van de tijd steeg bij gebruikers, maar niet veranderde bij niet-gebruikers. Bryan noemde deze bevinding “verbijsterend”, aangezien MCP-1 niveaus positief geassocieerd zijn met diabetes.

Insulinegevoeligheid en beperkingen van het onderzoek

Na controle voor BMI en ontsteking werd er geen effect van de groep of groep-tijd interactie op Matsuda’s insulinegevoeligheidsindex waargenomen. Bryan erkende dat het onderzoek “een zeer gezonde steekproef van mensen die veel sporten betrof, wat onze resultaten zou kunnen beïnvloeden, vooral met betrekking tot insulinegevoeligheid”.

Daarnaast werden de onmogelijkheid om een ‘gouden standaard’ randomisatie te gebruiken vanwege de planning van cannabis en de moeilijkheid om de MCP-1 resultaten te interpreteren genoemd als beperkingen van het onderzoek.

Dagelijkse gegevens toonden slechts kleine verschillen in gedrag tussen cannabisgebruikers en niet-gebruikers, evenals tussen het gedrag van gebruikers op dagen waarop ze cannabis gebruikten en dagen waarop ze dat niet deden. Bryan concludeert: “Ik denk dat al dit bewijs samen ons vertelt dat de relatie tussen cannabisgebruik en mogelijke implicaties voor diabetes veel complexer is dan alleen couchlock [zeer diepe ontspanning/sedatie] of runner’s high.”

De volgende stap voor het team van Bryan is het verkrijgen van een acute reactie op cannabis door het uitvoeren van een orale glucosetolerantietest direct nadat de deelnemer een product heeft geconsumeerd. Vanwege de Schedule 1 classificatie van cannabis kan deze test niet in het laboratorium worden uitgevoerd. De onderzoekers gebruiken daarom een CannaVan, een mobiel laboratorium dat naar de huizen van de deelnemers reist. Deelnemers consumeren hun cannabisproduct thuis en keren dan terug naar de bus voor vervolgbeoordelingen en bloedtesten. Bryan is van plan om deze resultaten in toekomstige presentaties te delen.