Medicinale cannabis import: Berlijn verhoogt quota, Canberra beperkt ze

Australië en Duitsland bewandelen tegengestelde paden op de markt voor medicinale cannabis. Terwijl de twee landen de snelle groei van hun respectieve sectoren proberen te beheersen, hebben hun regelgevende instanties tegenstrijdige beslissingen genomen over import.

In Australië bevestigde het Office of Drug Control (ODC) deze week dat het invoerquotum voor cannabis voor 2025 naar beneden was bijgesteld door de International Narcotics Control Board(INCB), van 101 ton naar 88 ton. Deze verlaging was naar verluidt te wijten aan prognoses die te optimistisch werden geacht en aan de opeenstapeling van ongebruikte vergunningen, waardoor de effectieve invoercapaciteit werd beperkt.

In Duitsland daarentegen heeft het Federale Instituut voor Geneesmiddelen en Medische Hulpmiddelen (BfArM) naar verluidt zijn importplafond verhoogd om te kunnen voldoen aan de recordvraag van patiënten en een aanhoudende stijging van de toegestane hoeveelheden.

Deze ontwikkeling markeert een groeiende divergentie in regelgeving tussen twee van ’s werelds meest gecontroleerde medische cannabismarkten, waarvan de trajecten een paar maanden geleden nog nauw bij elkaar leken aan te sluiten.

ICSB herziet quota

Zoals Business of Cannabis meldde in zijn serie van juli over de Duitse en Australische medicinale cannabismarkten, heeft telegeneeskunde de toegang van patiënten tot behandeling de afgelopen jaren ingrijpend veranderd, nadat het tijdens de pandemie de mainstream was binnengedrongen.

Voor de cannabisindustrie heeft deze ontwikkeling de opkomst van digitale klinieken en online voorschrijfplatforms bevorderd, waardoor de toegang tot zorg is verbeterd, processen zijn gestroomlijnd en een ongekende groei van het aantal patiënten is gestimuleerd.

Duitsland en Australië lopen voorop in deze dynamiek en hebben beide hun markten opengesteld voor een toestroom van cannabisimport om aan de stijgende vraag te voldoen.

Maar de omvang van deze invoer heeft de autoriteiten er nu toe gebracht hun jaarlijkse quota voor verdovende middelen te herzien, in overeenstemming met de verplichtingen onder internationaal recht.

Onder het Enig Verdrag van de Verenigde Naties inzake verdovende middelen (1961) houdt de INCB toezicht op het wereldwijde systeem van schattingen en quota voor gecontroleerde stoffen, waaronder medicinale cannabis.

Elk jaar sturen de lidstaten hun schattingen van de teelt, productie, import, export en consumptie voor medische en wetenschappelijke doeleinden naar de INCB. De Board vergelijkt deze gegevens vervolgens met gebruiks- en voorraadstatistieken van voorgaande jaren, voordat nationale quota worden goedgekeurd. Het doel is om een evenwicht te behouden tussen legitiem aanbod en het voorkomen van verlegging naar illegale markten.

Nationale regelgevende instanties, zoals het ODC en het BfArM, zijn verantwoordelijk voor het beheer van deze nationale toewijzingen binnen de vastgestelde grenzen. Ze geven import- en exportvergunningen af, controleren de daadwerkelijk verhandelde volumes en brengen regelmatig verslag uit aan de INCB.

Als de werkelijke activiteit aanzienlijk afwijkt van de voorspellingen. Als importeurs bijvoorbeeld hun vergunningen te hoog of te laag inschatten, kan de INCB de nationale quota voor de volgende jaren naar boven of beneden bijstellen om beter aan te sluiten bij de werkelijke consumptie.

Duitsland verhoogt invoerquota met bijna 60%

BfArM bevestigde dat het importquotum van het land met ongeveer 70 ton is verhoogd, van 122 ton naar 192,5 ton.

De informatie, die aanvankelijk werd gemeld door de Duitse cannabis nieuwssite Krautinvest, werd bevestigd door Business of Cannabis. BfArM zei:

“Het Federale Instituut voor Drugs en Medische Hulpmiddelen (BfArM) heeft bij het INCB een aanvraag ingediend voor een tweede verhoging van de cannabisquota voor het huidige jaar, 2025. De INCB heeft dit verzoek nu bevestigd. Deze informatie zal worden gepubliceerd op de website van de INCB. De maximale hoeveelheid cannabis die door de INCB is toegestaan voor 2025 is 192 mt 484 kg 23 g.”

Deze informatie is vooral belangrijk omdat het quotum van 122 ton in september al was overschreden, wat resulteerde in een tijdelijke opschorting van de nieuwe invoervergunningen.

Naar verluidt zijn er weer nieuwe vergunningen afgegeven sinds het quotum is verhoogd.

Om dit in de juiste context te plaatsen: de Duitse import van cannabis is de afgelopen 18 maanden aanzienlijk gestegen, van 37,5 ton in het eerste kwartaal tot 43,3 ton in het tweede kwartaal, een stijging van 15%.

Australië verlaagt importplafond

Waar de Duitse aanpassing het resultaat lijkt te zijn van een onderschatting van de vraag, is de Australische herziening in plaats daarvan het resultaat van een wijdverspreide overschatting door vergunninghouders, waardoor een groot deel van de nationale toewijzing ongebruikt is gebleven.

Het ODC bevestigde dat de geconstateerde vertragingen bij de verwerking van invoervergunningen voor 2025 verband hielden met aanvragen voor volumes die veel groter waren dan de werkelijke invoer- of distributiecapaciteit van bedrijven. Deze praktijken hadden tot gevolg dat het nationale quotum werd “geblokkeerd”, waardoor de toegang voor bedrijven die volledig aan de eisen voldeden, werd beperkt.

Deze storing, die eind 2024 voor het eerst werd gemeld door adjunct-secretaris Avi Rebera van ODC, heeft zijn wortels in de manier waarop Australië zijn jaarlijkse toewijzing binnen het INCB-systeem beheert. Elk jaar wijst de INCB Australië een importquotum toe op basis van de verwachte vraag van patiënten en opgegeven voorraden.

Voor 2025 had de INCB het nationale importquotum vastgesteld op 101 ton. Toch heeft het ODC aanvragen ontvangen voor in totaal bijna 150 ton – een niveau ver boven de werkelijke marktcapaciteit. In werkelijkheid werd slechts de helft van deze hoeveelheid geïmporteerd, waarbij veel vergunninghouders hun vergunning niet gebruikten of veel minder importeerden dan verwacht.

In oktober 2025 verlaagde de INCB het Australische quotum officieel tot 88 ton, op grond van het veel lagere gebruik dan oorspronkelijk voorspeld. De toezichthouder heeft gewaarschuwd dat zolang importeurs geen nauwkeurigere schattingen indienen, er waarschijnlijk vertragingen zullen blijven optreden bij de verwerking van nieuwe aanvragen.

Om dit probleem aan te pakken, heeft de ODC nieuwe corrigerende maatregelen ingevoerd. Voor bedrijven die er niet in slagen om in 2025 ten minste 75% van de goedgekeurde volumes te importeren, zullen de prognoses voor 2026 naar beneden worden bijgesteld om hun werkelijke prestaties weer te geven. Recidivisten kunnen te maken krijgen met een permanente beperking van hun toekomstige toewijzingen.

Invoerders worden bovendien aangemoedigd om ongebruikte of onderbenutte vergunningen op te geven en duidelijk aan te geven welke aanvragen bestemd zijn voor het volgende jaar, om dubbeltellingen te voorkomen en het vergunningensysteem soepeler te maken.

Stijgend aanbod wakkert weerstand regelgeving aan

De correcties komen op het moment dat beide markten zich buigen over hervormingen in de hele sector, omdat wat begon als een succesverhaal van toegang en innovatie nu hernieuwde belangstelling wekt voor de snelheid waarmee de legale cannabisindustrie groeit en de vraag of de bestaande waarborgen gelijke tred houden.

In Duitsland heeft de nieuwe rechtse federale regering heeft al voorstellen gepubliceerd om het voorschrijven van telegeneeskunde te beperken. Hoewel deze voorstellen nog steeds in behandeling zijn bij de wetgevende macht, breidt het debat zich steeds meer uit naar het mainstream politieke discours.

De federale drugscommissaris Hendrik Streeck is een belangrijke stem in dit debat. In een recent interview met de Frankfurter Allgemeine Zeitung waarschuwde hij dat de lakse controles van het systeem hebben geleid tot “drugsdealers in witte jassen” en bekritiseerde hij klinieken die recepten uitschrijven “als een pizzabezorgservice”, zonder echt medisch onderzoek.

Hoewel hij expliciet verklaart dat hij niet tegen medicinale cannabis is, zei hij tegen de FAZ: “Cannabis wordt nu gepresenteerd als een geneesmiddel voor vrijwel elke kwaal, vaak zonder enig bewijs. Bovendien is het veel te gemakkelijk verkrijgbaar geworden.

Er is vaak geen contact meer tussen arts en patiënt. Een online formulier vervangt het onderzoek, het recept wordt in het buitenland uitgeschreven en vervolgens hier in Duitsland ingevuld. Ik ben er sprakeloos van. Het gebeurt allemaal onder het label “medisch voorschrift”, maar in werkelijkheid is het vaak gewoon drugsgebruik.

Het aantal privévoorschriften voor cannabis is dit jaar met meer dan 80% gestegen, en 83% daarvan wordt uitgeschreven voor mannen. Wat dokters betreft, hebben we dealers in witte jassen gecreëerd. Het is niet meer dan terecht dat de federale minister van Volksgezondheid, Nina Warken, nu corrigerend optreedt.”

Hij suggereerde verder dat cannabisbloemen beperkt zouden kunnen worden onder de nieuwe hervormingen, wat zou betekenen dat medische voorschriften beperkt zouden worden tot “capsules of druppels”.

Naast de inspanningen om het beheer van de invoer te stabiliseren, is Australië ook bezig met een grondige herziening van het nationale regelgevende kader voor medicinale cannabis.

De Therapeutic Goods Administration (TGA) ontving 751 reacties op de raadpleging over niet-goedgekeurde medicinale cannabisproducten, die begin oktober werd afgesloten, en is van plan zijn analyse in december af te ronden met als doel begin 2026 voorstellen te ontwikkelen.

De Australian Medical Association (AMA) heeft gewaarschuwd dat de explosieve groei van telehealth in het land “kwetsbaar is geworden voor uitbuiting”, vooral met betrekking tot het voorschrijven van cannabis. In een bijdrage aan de TGA in het kader van de lopende herziening van niet-goedgekeurde medicinale cannabisproducten, zei de vicevoorzitter van de AMA, Dr. Danielle McMullen, dat telezorgaanbieders die gespecialiseerd zijn in één gebied, huisartsen en specialisten omzeilen, waardoor de veiligheid van patiënten in gevaar komt.

Deze bewering werd grotendeels bevestigd door een recent onderzoek van professor Nicholas Lintzeris en collega’s van de Universiteit van Sydney, gepubliceerd in het Journal of Cannabis Research (oktober 2025), waarin significante verschillen werden gevonden in de ervaring van patiënten tussen gespecialiseerde cannabisklinieken en algemene gezondheidsdiensten in Australië.

Op basis van de antwoorden van 2.394 medische cannabispatiënten, bleek uit het onderzoek dat bijna 80% de behandeling gebruikte via gespecialiseerde cannabisklinieken in plaats van huisartsen.

De auteurs concludeerden dat gespecialiseerde cannabisklinieken weliswaar een belangrijke rol hebben gespeeld bij het vergroten van de toegang voor patiënten, maar dat ze mogelijk bijdragen aan versnippering van de zorg en hogere behandelingskosten. Het artikel roept op tot verder onafhankelijk onderzoek naar klinische kwaliteit, veiligheid en langetermijnresultaten in deze volumineuze telemedicine-achtige klinieken.

Nu Australië en Duitsland voor hetzelfde dilemma staan, illustreren ze een wereldwijd keerpunt: naarmate de markten voor medicinale cannabis volwassener worden en de import toeneemt, worden regelgevingssystemen die zijn ontworpen voor voorzichtige en gecontroleerde toegang gedwongen te evolueren.

De vraag voor de twee regeringen en het INCB-systeem dat hen ondersteunt, is of ze deze groei in goede banen kunnen leiden zonder afbreuk te doen aan de vooruitgang in de toegang voor patiënten die deze groei mogelijk heeft gemaakt.