Waar komt de limiet van 0,3% THC in hennep vandaan?

In de meeste landen ligt het verschil tussen hennep en cannabis rond een THC-gehalte van 0,3%. Maar waar komt dit getal vandaan?

De Europese THC-limiet voor hennep werd aanvankelijk vastgesteld op 0,5% in 1984 en vervolgens verlaagd naar 0,3% in 1987, op basis van een algemeen erkend onderzoek getiteld “A Practical and Natural Taxonomy of Cannabis” dat in 1976 werd uitgevoerd door de Amerikaanse plantenwetenschappers Ernest Small en Arthur Cronquist namens de International Association of Plant Taxonomy (IAPT).

Deze studie, gebaseerd op het drooggewicht van hennepbloemen, stelde arbitrair vast dat 0,3% THC de barrière is die Cannabis sativa (niet-medicinale cannabis – industriële hennep) onderscheidt van Cannabis indica (medicinale cannabis – “marihuana”). Europa wordt algemeen beschouwd als de voorloper op dit gebied, maar de norm van 0,3% werd al snel overgenomen door Canada en andere landen, en uiteindelijk ook door de Verenigde Staten toen de US Farm Bill van 2014, daarna de US Farm Bill van 2018, Amerikaanse telers in staat stelde om de industrie in dat land nieuw leven in te blazen.

Toen hennep aan het eind van de vorige eeuw weer opkwam in Europa, richtte een nieuwe generatie spelers zich op het telen van hennep voor vezels. Ondertussen deed Europa in 1999 – enigszins onverklaarbaar – een stap terug door het toegestane THC-niveau voor hennep verder te verlagen naar 0,2%.

Frankrijk bevond zich toen in een goede positie om te profiteren van zijn expertise over hennep, omdat het in de jaren 1980 en 1990 variëteiten van hennep met een laag THC-gehalte had ontwikkeld, die de papier- en bouwsector van het land bevoorraadden. Er is alle reden om aan te nemen dat de verlaging van de THC-limiet voor industriële hennep van 0,5% naar 0,3% en vervolgens naar 0,2% misschien niet is geïnitieerd door Franse zaadveredelaars, maar ze hebben zich er zeker niet tegen verzet.

Om in lijn te blijven met de EU-richtlijnen en nog steeds in de schaduw van de wereld oorlog tegen drugs, werden andere Europese telers gedwongen om te voldoen aan de 0,2% THC-norm als ze hennep wilden telen. Dit was de enige manier om toegang te krijgen tot de EU subsidieprogramma’s die ontworpen zijn om de teelt te ondersteunen; de subsidies waren vooral populair in Frankrijk, de Europese leider in de productie van hennepvezels en waar de overheid de situatie van tijd tot tijd verzachtte door extra nationale subsidies toe te voegen.

Toen op hennep gebaseerde voedingssupplementen en voedingsmiddelen zich over de hele wereld begonnen te verspreiden, was de CBD al snel goed voor meer dan de helft van de inkomsten van de wereldwijde hennepindustrie. Tegen deze achtergrond van snelle groei zette de door de Europese Unie opgelegde THC-limiet van 0,2% de Europese marktspelers op een aanzienlijk nadeel.

Na aandringen van veel agrarische en industriële spelers, waaronder EIHA, heeft het GLB in 2021 besloten om terug te gaan naar 0,3% THC in hennep voor de betaling van deze subsidies.

Een van de vele problemen die de 0,3% drempel met zich meebrengt, is de zeer beperkte manoeuvreerruimte voor boeren die onder deze drempel vallen. Ondanks hun inspanningen kunnen natuurlijke variaties, zoals milieuomstandigheden, een legaal gewas veranderen in een ‘heet’ gewas dat de 0,3% grens overschrijdt zonder psychotroop te zijn geworden. In dergelijke gevallen moet het gewas in beslag worden genomen en/of worden vernietigd op kosten van de boer – en er kan zelfs een strafrechtelijke procedure worden aangespannen.

Eén Europees land heeft echter veel ruimte om dit niveau in de plant te overschrijden. Italië heeft het vastgesteld op 0,6%, Zwitserland en de Tsjechische Republiek op 1%. De enige beperking is dat deze plantages niet langer in aanmerking komen voor GLB-steun. Maar ze voldoen nog steeds volledig aan de nationale wet die deze percentages heeft vastgesteld.