9 dieren die graag drugs gebruiken

Mensen gebruiken al drugs sinds mensenheugenis. Of we het nu hebben over onze holbewonende voorouders die hallucinogene planten kauwden, middeleeuwse dorpelingen die zich ontspanden met een kop mede of hippies uit de jaren 60 die zich te buiten gingen aan psychedelica, het is veilig om te zeggen dat drugsgebruik een van onze oudste bezigheden is.

Mensen zijn echter niet de enigen die drugs gebruiken. Er zijn veel gevallen van drugsgebruik bij andere diersoorten.

Katten en kattenkruid

Een van de bekendste voorbeelden van dieren die drugs gebruiken is katten en kattenkruid. Veel katteneigenaren zijn getuige geweest van het enthousiasme van hun huisdier voor deze krachtige plant, die vaak veranderingen in stemming en gedrag veroorzaakt.

Binnen enkele minuten na het eten van kattenkruid beginnen katachtigen tekenen van roes te vertonen: ze snuffelen, rollen, likken, wrijven, strekken zich uit, springen en vallen in slaap. Sommige katten kwijlen. Er wordt ook gedacht dat katten hallucineren als ze onder invloed van deze plant zijn, omdat veel van hen jachtgedrag beginnen te vertonen, zelfs als er geen prooi is.

De chemische stof die deze reacties opwekt heet nepetalacton. Katten lijken op dezelfde manier op deze chemische stof te reageren als op feromonen van katten, door gedrag te vertonen dat gerelateerd is aan seksuele opwinding.

Het is ook interessant om op te merken dat de “persoonlijkheid” van elke kat zijn reactie op kattenkruid sterk beïnvloedt: extraverte, vriendelijke katten reageren positiever dan hun teruggetrokken soortgenoten. Gevoeligheid voor kattenkruid is een genetisch overgeërfde eigenschap; slechts 33% van de katten reageert niet op nefetalacton.

Katachtigen zijn niet de enigen die van kattenkruid houden. Grote katten zoals tijgers, luipaarden en lynxen zijn er ook dol op. Sommige soorten wilde katten zoeken in het wild ook naar andere drugs. Van jaguars is bijvoorbeeld bekend dat ze ayahuasca eten, ook bekend als yagé. Deze plant bevat een psychedelische verbinding, DMT, die levendige hallucinaties en verhoogde zintuigen veroorzaakt.

Dolfijnen drinken kogelvis

Er zijn verschillende keren dolfijnen waargenomen die kogelvissen in hun bek droegen, erin knepen en ze aan andere dolfijnen gaven. Aangenomen wordt dat de dolfijnen proberen om de kogelvis een kleine hoeveelheid neurotoxine te laten afgeven, waardoor ze in een trance-achtige toestand raken.

Lees: Dolfijnstudie identificeert tot nu toe onbekende endocannabinoïde

Het gedrag werd vastgelegd in een BBC documentaire geproduceerd door zoöloog Robert Pilley, die zei: “Dit is een geval van jonge dolfijnen die opzettelijk experimenteren met iets waarvan we weten dat het bedwelmend is. Nadat ze op de vis hadden gekauwd en hem voorzichtig hadden rondgespeeld, begonnen ze zich op een heel eigenaardige manier te gedragen. Ze hielden hun neus tegen het oppervlak, alsof ze gefascineerd waren door hun eigen reflectie. De dolfijnen waren bijzonder geïnteresseerd in de kogelvissen en gingen er opzettelijk voorzichtig mee om. Dolfijnen lijken experts te zijn in het bereiden en hanteren van kogelvissen.

Het gif dat bij kogelvissen vrijkomt is dodelijk in grote doses, dus dolfijnen zouden de vissen met grote zorg moeten behandelen om een dodelijke vergiftiging te voorkomen.

Koeien grazen op “locoweed”

Koeien, maar ook andere hoefdieren zoals schapen en paarden, zoeken soms een plant op die in het Engels “locoweed” wordt genoemd. Deze bedwelmende plant werkt als een kalmerend middel en brengt de dieren in een staat van verdoving en kalmte.

Lees meer: Koeien gevoerd met hennep zijn meer ontspannen

Vaak blijven dieren lange tijd zitten nadat ze ‘locoweed’ hebben gegeten, schijnbaar ongeïnteresseerd in sociale contacten of andere activiteiten. Als een dier eenmaal begint te grazen op ‘locoweed’, is het heel moeilijk om ermee te stoppen.

Helaas is het eten van dit gras erg gevaarlijk en veroorzaakt het een ernstige ziekte die bekend staat als ‘locoïsme’. Als een dier twee weken of langer op ‘locoweed’ heeft gegraasd, begint het tekenen van vergiftiging te vertonen. De symptomen zijn onder andere gewichtsverlies tot vermagering, voortplantingsproblemen, miskramen en neurologische schade. Dieren die lijden aan locoïsme vertonen onstabiel gedrag en kunnen gevaarlijk zijn door hun onvoorspelbare agressiviteit, vluchtreacties en extreme nervositeit. Sommigen raken zelfs in een depressie.

Huffleberries en hallucinogene korstmossen

In de Canadese Rocky Mountains dwalen dikhoornschapen volledig af van hun normaal beperkte foerageergebied en kuddes om hun verslaving aan hallucinogene korstmossen te bevredigen.

Het korstmos waar zij de voorkeur aan geven groeit in gebieden die te ruig zijn voor andere planten, wat betekent dat de dikhoorns het risico moeten nemen om over smalle paden en steile richels te klimmen om het te bereiken.

Eenmaal daar schrapen de schapen het korstmos eraf met hun voortanden. Veel schapen knarsen hun tanden tot op hun tandvlees als dat nodig is om hun ‘fix’ te krijgen. De lokale bevolking heeft gemerkt dat deze schapen zich vaak vreemd gedragen in vergelijking met hun niet-verslaafde kuddegenoten.

Heren die psychedelische paddenstoelen eten

Veel hertensoorten eten psychedelische paddenstoelen, waaronder elanden en kariboes.

Waarnemers hebben gemeld dat herten na het eten van deze paddenstoelen vaak “dronken” gedrag vertonen, waaronder doelloos rondrennen, met hun hoofd schudden en lawaai maken.

Kariboes die onder invloed zijn van vliegenzwammen scheiden zich af van hun kuddes, vaak tegen hoge kosten. Door hun dronkenschap zijn ze kwetsbaar en roofdieren kunnen er misbruik van maken, en hun kalveren die zonder toezicht worden achtergelaten lopen hetzelfde risico.

Door het inslikken van de schimmel wordt de urine van de kariboes doordrenkt met pyschoactieve stoffen, waardoor het ook als drug kan worden geconsumeerd. Kariboes vechten onderling om toegang te krijgen tot de urine van een andere kariboe die vliegenzwam heeft gegeten. Toen ze dit merkten, realiseerden mensen zich dat ook zij baat konden hebben bij het consumeren van de urine van bedwelmde kariboes.

In Siberië, Scandinavië en andere gebieden waar veel kariboekuddes voorkomen, is deze praktijk een inheemse gewoonte geworden. Nadat de paddenstoelen door het lichaam van het hert zijn gegaan, zijn de psychoactieve stoffen in de paddenstoelen sterker geworden en zijn veel van de chemische stoffen die ongewenste bijwerkingen veroorzaken eruit gefilterd. Of het nu een kariboe of een mens is, iedereen die deze urine drinkt zal een krachtigere staat van euforie ervaren dan de persoon die de paddenstoelen oorspronkelijk heeft geconsumeerd.

padden en vliegenzwam

Over Amanita muscaria gesproken, de naam diamaniet vliegenvanger komt van het feit dat deze insecten graag het gif zuigen dat in de hoed van de paddenstoel wordt geproduceerd, een stroperige vloeistof die bestaat uit iboteenzuur. Helaas voor de vliegen is het effect zo sterk dat ze gedrogeerd raken en kwetsbaar worden voor padden, die van de situatie profiteren om ze op te eten.

Wanneer de amfibieën de vliegen in een staat van halfbewustzijn opeten, bereikt de stof uit de paddenstoel ook hun lichaam. Het lijkt erop dat deze gedrogeerde dieren zowel van de vliegen genieten, omdat ze deel uitmaken van hun hoofddieet, als van de secundaire effecten die de paddenstoel veroorzaakt. Ze krijgen dus een twee-in-één: voedsel en een onverwachte staat van euforie.

Babonen en Iboga schors

Een ander merkwaardig geval van dierlijke high is dat van bavianen en iboga of Tabernanthe iboga, een struik die behoort tot de Asclepiadaceae familie. De schors en wortel van deze struik bevatten verschillende alkaloïden, waaronder ibogaïne, een stimulerend middel voor het centrale zenuwstelsel dat in hoge doses hallucinogeen is.

Sommige lokale bevolkingsgroepen in Congo en Gabon gebruiken het om dorst en honger te bestrijden in extreme werkomstandigheden, terwijl bavianen iboga-schors innemen vlak voor een gevecht, met als doel een betere prestatie neer te zetten en zo de controle over de clan over te nemen.

Lemuren en duizendpoten

Als je Madagaskar hebt gezien, weet je dat lemuren dieren zijn die worden gekenmerkt door een nogal vrolijke houding. Het blijkt dat deze dieren ook high worden, omdat ze een zeer verslavende drug hebben gevonden in een inheemse duizendpoot.

Lees: Cocaïnebeer: Het waargebeurde verhaal van een beer die verslaafd is aan cocaïne

Deze miljoenpoten stoten vloeibare afscheidingen uit via olfactorische klieren wanneer ze zich bedreigd voelen. Deze afscheidingen bestaan uit chemische stoffen zoals alkaloïden, benzoquinonen, fenolen, terpenen en waterstofcyanide.

De zwarte maki’s van Madagaskar wrijven ze in eerste instantie opzettelijk tegen zichzelf en gebruiken deze afscheidingen als afweermiddel tegen muggen, maar door hun chemische samenstelling eten ze er uiteindelijk een deel van op en worden ze helemaal stoned. In een documentaire die door de BBC is uitgezonden, is te zien hoe maki’s zich op een vergelijkbare manier gedragen als gedrogeerde mensen.

Wallaby’s op opium

Australië verbouwt ongeveer de helft van alle legale opium ter wereld, dat wordt gebruikt om geneesmiddelen voor menselijk gebruik te maken, maar wallaby’s genieten ook van de uitgestrekte velden met bedwelmende papaver.

In 2009 waarschuwde Laura Giddings, de procureur-generaal van Tasmanië, dat wallaby’s grote problemen veroorzaakten voor de veiligheid van de gewassen.

“Het interessante dat ik onlangs tegenkwam in een van mijn briefings over de papaverindustrie is dat we een probleem hebben met wallaby’s die papavervelden betreden, high worden, rondjes draaien en dan in elkaar storten. In de papaverindustrie zien we crop circles door stonede wallaby’s,” zei ze.