Keniaanse advocaat dient petitie in om cannabis in het hele land te legaliseren

In een verklaring van 30 maart kondigde de voormalige voorzitter van de Law Society of Kenya (LSK) Nelson Havi aan dat hij van plan is de komende week een grondwettelijke petitie in te dienen om de criminalisering van cannabis in Kenia ongedaan te maken.

“Ik zal volgende week een grondwettelijke petitie indienen om alle delen van de wet die het kweken, verwerken, verkopen en gebruiken van marihuana strafbaar stellen, ongrondwettig te verklaren”, zei hij.

Hoewel Havi geen exacte datum noemde voor de indiening, heeft de aankondiging de gesprekken over de legalisering van cannabis in Kenia al weer aangewakkerd.

Wajackoyah’s controversiële visie

Havi’s aanpak komt overeen met de gedurfde voorstellen van Roots Party presidentskandidaat George Wajackoyah, die van cannabislegalisatie een centrale pijler van zijn campagne voor de algemene verkiezingen van 2022 heeft gemaakt. Wajackoyah heeft veel aandacht getrokken door te beweren dat het legaliseren van de teelt van bhang, de lokale naam voor cannabis, de sleutel zou kunnen zijn tot het oplossen van de exploderende staatsschuld van Kenia.

Wajackoyah noemde Nyeri County als casestudy en schatte dat een hectare cannabis tot wel €140.000 per oogst kan opleveren. Hij extrapoleerde dit cijfer naar de hele county – die 230.000 hectare beslaat – en suggereerde dat één oogst €40 miljard (Sh4,6 biljoen) zou kunnen opleveren. Met twee jaarlijkse oogsten, beweerde hij, zou Nyeri alleen al 80 miljard euro (9,2 biljoen shilling) kunnen opbrengen.

“Als het land alleen al in Nyeri marihuana zou verbouwen, zou het land twee snelwegen kunnen aanleggen in elke provincie in Kenia.”

Hij ging zelfs nog verder en stelde voor dat cannabisopbrengsten elke Keniaan een jaarlijkse dividendcheque van 200.000 shilling (€1.500) zouden kunnen opleveren.

Hoewel de prognoses van Wajackoyah met scepsis werden ontvangen, speelden ze een belangrijke rol bij het introduceren van cannabishervorming in het reguliere politieke discours. Zijn retoriek plaatste de kwestie ook in een historische context door parallellen te trekken tussen cannabis en geldgewassen uit het koloniale tijdperk in Kenia.

Een koloniale erfenis en een moderne strijd

Wajackoyah herinnerde de Kenianen eraan dat de economische welvaart van de Mount Kenya regio ooit geworteld was in nu gelegaliseerde gewassen zoals koffie en thee, waarvan de toegang in de koloniale tijd beperkt was.

“Mount Kenya werd verrijkt door twee geldgewassen, koffie en thee. De Kikuyu maakten een economische bloeiperiode door in 1923, toen ze koffie en thee mochten verbouwen. Vóór 1923 was het illegaal voor een inheemse Keniaan om deze twee producten te verbouwen”, zei hij.

Deze historische analogie vindt weerklank bij diegenen die de huidige cannabiswetten zien als overblijfselen van koloniaal beleid – wetten die economische kansen blijven beperken, vooral voor boeren op het platteland.

Het debat richt zich ook op de volksgezondheid, middelen voor wetshandhaving en de behoefte aan een gereguleerde cannabisindustrie die banen en belastinginkomsten kan genereren. Hoewel geen enkele prominente Keniaanse politicus momenteel een pro-cannabis functie bekleedt, kan de combinatie van economische argumenten en juridisch activisme de balans doen doorslaan ten gunste van cannabis.

Terwijl het land wacht op de indiening van Havi’s petitie, gaat de aandacht opnieuw uit naar een kwestie die niet alleen in Kenia, maar in heel Afrika urgent wordt: kan cannabishervorming nieuwe wegen openen voor ontwikkeling in de 21e eeuw?