Indica

Indica is een term die vaak wordt gebruikt om cannabissoorten en -producten met krachtige kalmerende, ontspannende en fysieke effecten te beschrijven. In botanische termen zijn indica cannabisplanten over het algemeen klein, met brede bladeren en kortere groeicycli dan hun sativa tegenhangers. Indica-rassen zijn zeer geschikt voor het kweken in koelere klimaten vanwege hun kortere bloeiperiode.

Meer over indica

In de wietwereld worden cannabis indica en cannabis sativa sterk geassocieerd met hun waargenomen effecten op het menselijk lichaam. Volgens de klassieke definitie van indica-rassen, die te simplistisch blijkt te zijn, produceren indica’s meestal een sterke fysieke high in tegenstelling tot een meer cerebrale high. Voor de meeste cannabisgebruikers roept de term indica herinneringen op aan waas, opsluiting en diepe ontspanning.

De industrie gebruikt deze popcultuurdefinities om variëteiten van cannabis en duizenden andere cannabisproducten op de markt te brengen. Maar hoewel de effecten die typisch worden geassocieerd met Indica’s hun oorsprong kunnen hebben in de plant, is er geen echte correlatie tussen deze effecten en de fysieke structuur van de werkelijke cannabisplanten.

De termen indica en sativa zijn veel nuttiger voor kwekers dan voor consumenten. In de kweek worden deze termen vaak gebruikt om de morfologie van de plant, of de fysieke kenmerken, en de groeicyclus te beschrijven.

Taxonomische geschiedenis van cannabis indica

De taxonomie van cannabis zoals we die vandaag de dag kennen, begint met de Franse bioloog Jean-Baptiste Lamarck, die in 1785 Cannabis indica identificeerde als een andere soort dan Cannabis sativa, zoals die 32 jaar eerder door de Zweedse botanicus Carl Linnaeus was geclassificeerd. Lamarck baseerde zijn classificatie voornamelijk op morfologische verschillen met Linnaeus’ C. sativa plant. Hij merkte echter op dat C. indica een krachtiger alcoholist was dan C. sativa.

De overgang van Lamarcks classificatie naar de huidige populaire definitie van de indica cannabisplant vond plaats in 1974 toen de Amerikaanse bioloog Richard Evans Schultes Lamarcks term toepaste op cannabisplanten in Afghanistan. Deze planten verschilden van de Indiase planten van Lamarck door hun kortere stengels en bredere bladeren.

Schultes’ classificatie van C. indica had uiteindelijk een enorme invloed op de ontwikkeling van de moderne cannabistaxonomie, doordat de indica variëteit werd gekoppeld aan een duidelijke geografische oorsprong. Deze classificatie werd later overgenomen door bioloog Loran C. Anderson van de Florida State University, die Afghaanse planten aanduidde als C. indica en Indiase planten als C. sativa.

Tegenwoordig gebruiken we het label indica voor korte, brede, bossige planten van Afghaanse oorsprong. De meeste experts erkennen slechts één soort cannabis en de vraag of indica een ondersoort is van Cannabis sativa blijft zeer controversieel. Ondertussen erkent de consumentenmarkt nog steeds twee variëteiten – indica en sativa.

Wat is het verschil tussen indica- en sativa-planten?
Zoals hierboven vermeld, hoewel populaire definities van cannabis ondersoorten een aantal fundamentele verschillen tussen indica variëteiten en sativa variëteiten stellen, is dit onderscheid het meest nuttig in de context van de teelt. Het onderscheiden van planten op basis van hun groeikenmerken en fysieke opmaak is een nuttige en effectieve kweekpraktijk, ook al is het niet zo nuttig voor consumenten.

PUBLICITE

Het echte verschil tussen indica- en sativa-variëteiten ligt in hun waarneembare kenmerken tijdens de groeicyclus. Indica-rassen hebben de neiging om korte planten te worden met dikke stengels. Indica cannabisplanten hebben ook de neiging om brede, donkergroene bladeren te produceren. Indica cannabisplanten rijpen ook veel sneller dan sativa’s, met bloeitijden van 35 tot 65 dagen, en groeien goed genoeg in koude klimaten met korte seizoenen. Hun toppen zijn over het algemeen dichter en compacter dan sativa toppen. De populairste Indica-variëteiten zijn Hindu Kush, Northern Lights en Blueberry.

Sativa-planten hebben meestal een langere bloeicyclus, doen het beter in warme klimaten met lange groeiperioden en zijn groter met smalle, lichtgroene bladeren. De populairste sativa variëteiten zijn Jack Herer, Durban Poison, Green Crack en Sour Diesel.

De traditionele taxonomie heeft ook geprobeerd om verschillen te identificeren in de chemische verbindingen die worden geproduceerd door gewone indica- en sativa-variëteiten. In de natuur hebben indica planten de neiging om meer THC te produceren dan sativa soorten.

In de afgelopen 50 jaar van cannabisteelt heeft kruisen de overhand gehad, waardoor het vrijwel onmogelijk is geworden om pure indica- of sativa-rassen tegen te komen. In plaats daarvan betekent de manier waarop planten tegenwoordig worden geclassificeerd over het algemeen dat de plant overwegend van het een of het ander is.

Wat zijn de effecten van indica variëteiten?
Hoewel de indica/sativa taxonomie goed werkt voor kwekers, helpt het consumenten niet om de effecten van een bepaalde cannabisplant te voorspellen. Menselijk ingrijpen heeft de chemische samenstelling van cannabis radicaal veranderd. In de tijd van Linnaeus en Lamarck kwamen de effecten van C. indica en C. sativa planten waarschijnlijk meer overeen met hun fysieke kenmerken. Vandaag de dag geeft het uiterlijk van een plant geen indicatie van het soort effect dat het zal produceren.

Binnen de cannabisgemeenschap worden indica-planten vaak gekarakteriseerd als planten met een kalmerende werking, die meestal leiden tot een intense lichamelijke high, terwijl sativa-variëteiten als stimulerend worden beschouwd en meer een hoofd-high veroorzaken.

In een interview gepubliceerd in het tijdschrift Cannabis and Cannabinoid Research, legde Dr. Ethan Russo, een psychofarmacologisch onderzoeker en gediplomeerd neuroloog in de voorhoede van het cannabinoïdenonderzoek, uit dat “het sativa/indica onderscheid zoals vaak toegepast in de lekenliteratuur volslagen onzin is en een oefening in futiliteit”. In werkelijkheid zijn de effecten van cannabis gebaseerd op de unieke chemische profielen van elke variëteit en niet op een genetische afstamming.

Bijvoorbeeld, een cultivar landras van indica afkomst, gekweekt in een nieuwe omgeving, kan mogelijk een uniek chemisch profiel produceren dat stimulerende effecten veroorzaakt.

Bovendien hebben de effecten van cannabis meer te maken met de samenstelling van het individuele endocannabinoïde systeem van een gebruiker dan met de genetische afstamming van een plant. Individuen kunnen verschillende ervaringen hebben, afhankelijk van hoe hun endocannabinoïde systeem reageert op de consumptie van een bepaalde cannabisplant. De ene gebruiker kan een indica-achtig effect rapporteren van een plant met een indica afstamming, terwijl een andere gebruiker een stimulerend sativa-achtig effect rapporteert van dezelfde plant.

Als je vandaag de dag naar je lokale apotheek gaat, zul je waarschijnlijk geconfronteerd worden met producten met het label indica, sativa of hybride. De toevoeging van hybride soorten aan het cannabislexicon is een teken dat cannabismarketing de realiteit aan het inhalen is. Alle moderne soorten zijn technisch gezien hybride soorten.

Hybriden en ruderalis – het is niet alleen indica versus sativa

Tot slot zijn er nog een paar factoren die het standaard onderscheid tussen indica en sativa nog ingewikkelder maken. Een daarvan is de lange geschiedenis van kruisen en genetische manipulatie van verschillende soorten. De andere is het bestaan van een ander type cannabis genaamd C. ruderalis.

Zoals hierboven vermeld, heeft de lange geschiedenis van cannabiskweek onder ervaren cannabistelers pure indica- of sativa-variëteiten vrijwel geëlimineerd. In plaats daarvan hebben we een snel groeiend aantal nieuwe soorten die beter omschreven kunnen worden als hybriden, waaronder sativa-dominante soorten (sativa dom) en indica-dominante soorten (indica dom).

Wanneer kwekers en veredelaars hybriden creëren, kunnen ze bepaalde soorten produceren die specifieke kenmerken benadrukken, variabele effecten creëren en bepaalde concentraties van THC, CBD en andere cannabinoïden produceren. Sommige van deze unieke nieuwe soorten kunnen zich bijvoorbeeld richten op het produceren van een bepaalde CBD/THC-verhouding om de gewenste medicinale of recreatieve effecten te produceren.

Het belangrijkste idee hier is dat een goed geïnformeerde benadering minder gaat over indica tegen sativa uitspelen en meer over begrijpen wat je zoekt in je ervaring en hoe je de juiste hybride soort voor jou kunt vinden.

Cannabis ruderalis maakt het traditionele onderscheid tussen indica en sativa nog ingewikkelder. Het wordt algemeen aanvaard door academische onderzoeksinstituten en anderen in de industrie, dat ruderalis-rassen hun eigen plantensoort zijn in plaats van een ondersoort van C. sativa.

Ruderalis planten hebben een zeer laag THC-gehalte. Deze planten hebben geen psychoactieve eigenschappen en worden daarom niet gebruikt voor recreatieve doeleinden. Ondanks hun lage THC-gehalte hebben ruderalisplanten echter vaak een hoog CBD-gehalte. Dit maakt ze potentieel geschikt voor medicinale patiënten en wellness consumenten die op zoek zijn naar THC-vrije CBD.

Conclusie: cannabis indica vs. cannabis sativa

Onderzoek heeft de rijkdom aan cannabisvariëteiten die vandaag de dag in omloop zijn nog niet ingehaald. Terpenen- en cannabinoïdenprofielen worden een steeds belangrijker onderdeel van productmarketing, nu de gemiddelde cannabisconsument beter geïnformeerd raakt over de complexe aard van de cannabisplant.

Zoals Dr. Ethan Russo uitlegt, heeft de reden waarom de meeste indica-rassen worden geassocieerd met gevoelens van sedatie meer te maken met de concentratie van het terpeen myrceen dan met het cannabinoïdegehalte of de structuur van de plant.

Uiteindelijk hebben de termen indica en sativa veel meer waarde voor kwekers dan voor consumenten. Totdat we gezamenlijk een nieuwe taxonomie ontwikkelen om mensen een beter idee te geven van de effecten waaraan ze zichzelf blootstellen, is het belangrijk om te onthouden dat indica planten niet zijn afgeleid van zuivere lijnen en er geen garantie is dat ze effecten zullen produceren die vergelijkbaar zijn met die van indica. Op dezelfde manier zullen de huidige sativa-variëteiten niet noodzakelijkerwijs altijd de stereotype sativa-effecten produceren. In feite is het onderscheid tussen indica en sativa vervaagd tot het punt waarop de meeste cannabis het best omschreven kan worden als een hybride.