Waar komt het cannabisverbod vandaan?

Tot het einde van het alcoholverbod in de Verenigde Staten konden mensen zowat overal ter wereld zonder zorgen wiet roken. Sindsdien hebben de Amerikaanse visie en haar gewicht in internationale instellingen de wereldwijde perceptie van cannabis bepaald. Het cannabisverbod heeft een vrij recente geschiedenis en oorsprong. Hier is het.

In de Verenigde Staten werd in 1930, een periode van alcoholverbod, een man met de naam Harry J. Anslinger aangesteld als hoofd van het National Bureau of Narcotics (FBS). Toen zijn positie 3 jaar later werd bedreigd door president Franklin Roosevelt, die de drooglegging afschafte, moest Harry Anslinger op zoek naar een nieuw speelveld. Marihuana, in die tijd beschouwd als het opium van de Mexicanen, was de voor de hand liggende vijand. Zijn ultra-radicale standpunt tegen de plant hield hem in functie tot 1962, toen hij de maximumleeftijd voor zijn functie bereikte.

Economische puinhoop

Vanaf 1934 verhardde hij zijn woorden en gebruikte hij de massamedia om uit te halen naar de fabriek en de gevolgen ervan. Hij werd gesteund door krantenmagnaat William Hearst, die zijn eigen persbureau, de International News Service, en kranten in Boston en Chicago bezit.

Films zoals “Reefer madness“ of “Marihuanna, weed with roots in hell“, werden in 1936 uitgebracht. In die tijd waren er echter maar zo’n tienduizend rokers in de Verenigde Staten. Het hoofd van de DEA legde een reeks agressieve verklaringen af en probeerde een hele generatie Amerikanen te beïnvloeden. Kranten kopten soms verhalen als: “Jonge man totaal verslaafd na zes maanden roken slachtte zijn familie af met een bijl”, “Marihuana leidt tot hersenspoeling, pacifisme en communisme” of “Rook een joint en je bent klaar om je broer te vermoorden” Anslinger wordt ook gecrediteerd met de theorie van de escalatie naar harddrugs, de negatieve connotatie van het woord “marihuana” (met racistische boventonen, alsof Donald Trump een Mexicaan nadoet), de mythe van cannabisverslaving en de overbevolking van gevangenissen die de Amerikaanse belastingbetaler miljarden dollars heeft gekost.

Aan de zakelijke kant gebruikte William Hearst papier op houtbasis voor zijn kranten, die stevige concurrentie ondervonden van papier gewonnen uit hennep. Du Pont, een industrieel chemisch en textielbedrijf, sluit zich aan bij de strijd tegen hennep. Du Pont, de bedenker van nylon, zag de henneptextielindustrie als een lastige concurrent. Om de vijand uit te schakelen, moest hij hem economisch uitdrogen. Aslinger diende daarom De marihuana belastingwet van 1937 in bij de Raad. Tegenwerking van de medische sector en de burgemeester van New York ten spijt, verdwenen uiteindelijk alle economische takken die hennep gebruikten.

Drugsoorlog

In 1951 werd in de VS iedereen die betrapt werd op het bezit of gebruik van wiet bestraft met een gevangenisstraf van 2 tot 5 jaar

Deze oorlog tegen drugs werd voortgezet in 1961 toen de Verenigde Naties een lijst met verboden stoffen opstelden. Het internationale drugsbeleid, opgevoerd door de belangen van Nixon in 1971, was erop gericht zoveel mogelijk illegale productie te onderdrukken en gebruikers op te sporen. Het idee is om het aanbod te verminderen, de prijzen op te drijven en klanten af te schrikken om uiteindelijk de consumptie te verminderen. Integendeel, de consumptie explodeerde met het einde van de Vietnamoorlog. De prijzen stegen, maar drugsdealers floreerden en breidden uit.

President Carter, de opvolger van Nixon, nam een federale wet aan waardoor consumenten met kleine hoeveelheden marihuana niet veroordeeld hoefden te worden. Latere presidenten hielden de “Oorlog tegen Drugs” in stand tot terrorisme een haar gevaarlijker leek.

Na 70 jaar mislukking begonnen de Amerikanen hun drugsbeleid te veranderen. Het beeld van de duivelse, verwarde roker begint te vervagen en bedrijven storten zich vol overgave op deze nieuwe industrie. Zal cannabis op een dag overal toegestaan zijn?

Theo Caillart