Een korte geschiedenis van cannabis

cannabis is eeuwenlang een taboe geweest. In de afgelopen jaren is de opinie steeds opener geworden over het onderwerp, vooral na de verschillende Amerikaanse decriminalisaties en legalisaties van cannabis. In Europa loopt Nederland voorop in de beweging, hoewel het lange tijd het enige land was dat cannabis decriminaliseerde en de handel tussen landen niet is afgenomen.

In de collectieve verbeelding worden wietrokers gezien als depressieven die afgesloten zijn van de wereld en die hun dagen doorbrengen op de bank, de huiskamer oproken en slechte tv-series kijken. Om de perceptie van marihuanagebruik te veranderen, moeten we terugkijken naar het verleden om te zien hoe bepaalde stereotypen zijn ontstaan en geëvolueerd.

<2700 BC: Marihuana komt voor in Chinese geschriften. Volgens de legende ontdekte de Chinese keizer Shen Nung de geneeskrachtige eigenschappen van de plant, vooral voor de behandeling van reuma, malaria of afleiding. Andere geschreven bronnen worden 1000 jaar later gevonden over de behandeling van diarree, dysenterie en het stimuleren van de eetlust. Bron

1545 AD:Spaanse zeelieden brengen hennep planten mee naar Chili, om de vezels te gebruiken, wat ook de eerste verschijning van de plant in Amerika markeert. Bron

1532: De Franse natuurkundige Rabelais vermeldt de medicinale deugden van cannabis in Het leven van Gargantua en Pantagruel. Hij noemt het het kruid Pantagruelion.

1611: De Engelsen introduceren hennep in de kolonie Jamestown (Virginia), waarmee de plant voor het eerst verschijnt in wat later de Verenigde Staten zullen worden. Hennepvezel werd een belangrijk exportproduct, vooral in de vorm van bijproducten zoals touw, vet, olie en papier. In 1619 maakte Virginia voor het eerst wetten over hennep, waarbij boeren verplicht werden hennep te verbouwen of een boete te krijgen. Bron

1798: Tijdens de Egyptische campagne ontdekte Napoleon het gebruik van cannabis, vooral onder de minder bevoorrechte Egyptische klassen. De Franse soldaten keerden terug uit Egypte met bepaalde hoeveelheden haschisch in hun bagage. Napoleon verbood cannabis volledig in Frankrijk, terwijl het gebruik geleidelijk populairder werd.

Omstreeks 1830: De Ierse arts William O’Shaugnessy, die marihuana ontdekte op de Calcutta Medical High School, introduceerde cannabis in de westerse medische wereld. Hij testte zijn preparaten eerst op dieren en behandelde daarna patiënten die leden aan spierkrampen en pijn. Hij had ook positieve resultaten bij de behandeling van diarree en braken, de vaak dodelijke symptomen van cholera. Bron

Omstreeks 1850: De Franse auteurs Gautier en Baudelaire publiceerden respectievelijk Le Club des Haschischins en Les Paradis artificiels. Ze kwamen regelmatig samen, samen met Gérard de Nerval, Victor Hugo, Honoré de Balzac, Eugène Delacroix en vele anderen om stoffen te consumeren die gemaakt waren van dawamesk, een soort hasjjam. De natuurkundige Moreau publiceert op zijn beurt Du Haschisch et de l’aliénation mentale (extracten), waarin hij de effecten van cannabisgebruik bestudeert.

1894: De Indian Hemp Drugs Commission brengt Indiase en westerse artsen samen om de voordelen van het medisch gebruik van cannabis te bespreken. De commissie concludeert dat “matig gebruik van marihuana geen kwaad kan” en “geen nadelig effect heeft op de geest”. Ze erkent echter dat marihuana kan leiden tot toxisch gebruik en beveelt daarom aan om het te verbieden. Bron

1910: De Mexicaanse revolutie zorgde ervoor dat duizenden migranten naar de Verenigde Staten vertrokken. Ze brachten een meer gevestigde cultuur van recreatief marihuanagebruik met zich mee. Na 1910 werden verhalen van Mexicaanse immigranten die gewelddadige misdaden pleegden onder invloed van wiet gemeengoed in de Verenigde Staten. Bron

1931: Aangespoord door de Grote Depressie en de massale werkloosheid neemt de wrok jegens Mexicaanse immigranten (en het marihuanagebruik) toe. Het toenmalige “onderzoek” koppelde marihuanagebruik aan geweld en crimineel gedrag. De geïdentificeerde criminelen behoorden vaak tot de kansarme klassen en tot gemeenschappen die toen “raciaal inferieur” werden genoemd.

1936: Uitgave van de antimarihuanapropagandafilm Reefer Madness (trailer hier). De film volgt een groep studenten die verwikkeld raken in onwaarschijnlijke situaties als gevolg van roken: vluchtmisdrijf, moord, verkrachting… Nauwelijks overdreven!

1937: Het Amerikaanse Congres negeert de aanbevelingen van de American Medical Association en neemt de Marijuana Tax Act aan, die strenge beperkingen oplegt aan het voorschrijven en de verkoop van marihuana. De meerderheid van de Amerikaanse farmaceutische bedrijven stopt met de productie van medicijnen op basis van marihuana, die illegaal worden in de VS. De verbodscampagne werd belichaamd door het Federal Bureau of Narcotics en zijn directeur, Harry J. Anslinger. Bron

1942: Marihuana wordt verwijderd uit de Amerikaanse Farmacopee, een officieel overzicht van medicijnen, omdat het verslavend en schadelijk zou zijn.

1944: De New York Academy of Medicine publiceert een rapport, de La Guardia Committee, en vindt dat marihuana geen krankzinnigheid of geweld veroorzaakt, laat staan verslaving, of leidt tot andere sterkere drugs. Anslinger trekt de wetenschappelijke betekenis van het document in twijfel en beweert dat “Hollywood ontaarding” de opdracht gaf voor het rapport. Verschillende Hollywood steekoperaties leiden tot de arrestatie van rokende acteurs en Anslinger controleert nu hoe Hollywood marihuana in zijn films portretteert.

In de jaren 1960: Recreatief gebruik van marihuana treft alle klassen van de samenleving, inclusief de midden- en hogere klassen. De commissies van president Kennedy en president Johnson geven opnieuw aan dat marihuana niet leidt tot geweld of het gebruik van sterkere drugs.

1967: Hippies, maar ook media als Newsweek of Life, vragen zich af waarom marihuana illegaal is. Tegelijkertijd stijgt het aantal cannabisgerelateerde arrestaties.

1968: Richard Nixon wordt tot president gekozen en belooft de orde te herstellen in een land dat wordt geteisterd door burgerlijke onrust. Nixon vraagt radiostations om te stoppen met het draaien van drugsgerelateerde muziek en tv-zenders om anti-drugsprogramma’s uit te zenden.

1970: Het Amerikaanse Congres plaatst marihuana in “Categorie 1” naast LSD, MDMA, peyote en hallucinogene paddenstoelen. Dit is de meest beperkende status, meestal gereserveerd voor zeer verslavende drugs met een hoog misbruikpotentieel. Cocaïne, opium, morfine en amfetaminen worden dan geclassificeerd als “Categorie 2”. Bron

1972: De Commissie Drugsmisbruik en Marihuana publiceert haar rapport en roept op tot decriminalisatie voor persoonlijk gebruik en tot het beëindigen van Nixons dure en zinloze antidrugsbeleid. Tussen 1972 en 1977 decriminaliseerden 11 staten cannabis en vele andere verlaagden de straffen.

1977: President Jimmy Carter roept op tot het decriminaliseren van marihuana, in navolging van bepaalde medische verenigingen zoals de American Medical Association en verschillende media, waaronder de zeer conservatieve National Review.

1986: Reagan keert de trend en ondertekent de Anti-Drug Abuse Act, die verplichte straffen oplegt voor marihuanagerelateerde misdaden. De federale straffen werden verhoogd en gebaseerd op de hoeveelheid marihuana die bij het misdrijf betrokken was.

1996: Californië wordt de eerste staat die medisch gebruik van marihuana legaliseert. Verschillende andere staten zouden in de decennia daarna volgen.

2012: Colorado en de staat Washington zijn de eerste twee staten die de verkoop en het gebruik van recreatieve marihuana toestaan voor mensen ouder dan 21 jaar.

Een van de trends in de geschiedenis is de botsing tussen geneeskunde en justitie. Terwijl de eerste de medicinale deugden van cannabis heeft geprezen en decriminalisering heeft gesteund, heeft de tweede het consequent veroordeeld en opgeroepen tot een verbod. De publieke opinie evolueerde uiteindelijk van “gevaarlijke crimineel met een zucht naar geweld” naar “luie, apathische stoner”.