Cannabis stampers

Cannabis stampers zijn de haartjes, vaak bruin, op cannabisbloemen. Stuifmeeldraden zijn eigenlijk de geslachtsorganen van een vrouwelijke cannabisplant. Ze bevatten de eierstokken waaruit zich bij bestuiving cannabiszaden vormen. De kleverige hars op de stampers dient om het stuifmeel op te vangen dat door de mannelijke planten in de wind wordt verspreid. Wanneer ze niet bevrucht wordt, blijft de vrouwelijke cannabisplant overvloedig stampers produceren, die geleidelijk veranderen in consistente hoofden.

Pistels: een botanisch perspectief

De essentiële eenheid van het voortplantingsorgaan van cannabis is de stamper. Niet alle planten hebben stampers als onderdeel van hun vrouwelijke voortplantingsorgaan (d.w.z. het gynoecium), maar dit is een van de mogelijke verdelingen en onderverdelingen van een plant. Niet alle planten hebben een stamper, en als ze die wel hebben, kunnen ze hun gynoecium direct verdelen in een of meer carpels, wat de kleinste eenheid is die verantwoordelijk is voor het maken van vrouwelijke geslachtscellen.

Over het algemeen kan één stamper één of meer samengesmolten carpels bevatten. De carpel is verantwoordelijk voor het produceren van de vrouwelijke geslachtscellen die zaden worden. Bij alle planten, inclusief cannabis, bestaat elk carpel uit drie structuren: een stempel, een stijl en een eierstok. De stempel is een kleverig uiteinde aan het einde van elke stijl dat het stuifmeel verzamelt. De stijl, een lange steel die verbonden is met de stempel, brengt het stuifmeel over naar het ovarium aan de basis. Het ovarium bestaat uit één of meer ovules die eitjes produceren. Deze eicellen worden bevrucht door het stuifmeel van de stempel. De bevruchte eicellen worden vervolgens zaden of vruchten. De stamper omringt en begrenst deze structuren.

De stamper en de bijbehorende voortplantingsstructuren zijn het algemene kenmerk van de meeste vrouwelijke planten, hoewel er een aanzienlijke diversiteit is. De stampers en de omringende anatomie van cannabis zijn de afgelopen eeuw een twistpunt geweest onder botanici. Aanvankelijke dissecties leidden wetenschappers tot de veronderstelling dat de bloem van een vrouwelijke cannabisplant bestond uit een carpel en een ovarium, wat wordt bevestigd door de waarneming dat elk schutblad (dat de carpels bevat) een zaad produceert. Hoewel er tijdens deze dissectie twee stempels aanwezig waren, wat duidt op de aanwezigheid van twee carpels, werd een tweede ‘carpelachtige’ structuur beschouwd als een verdikking aan de achterkant die het gevolg was van de vorming van een placenta.

Pas in latere histologische studies ontstond een algemeen geaccepteerde theorie. Volgens deze theorie bevatten vrouwelijke cannabisbloemen eigenlijk twee carpels, maar zijn ze samengesmolten tot één. Door deze samensmelting ontstaat een enkele eierstokkamer aan de basis.

De verschillende kleuren stampers

Hoewel de kleur van de stampers een indicator kan zijn voor de gezondheid van de plant, geeft het weinig informatie over de potentie en smaak van de cannabis. Zeer bruine stampers kunnen betekenen dat de wiet veel THC bevat. Ervaren cannabistelers weten bovenal dat er pas geoogst moet worden als de helft van de stampers bruin begint te worden. Als 40-70% van de stampers van kleur is veranderd, is het THC gehalte van de plant het hoogst. Aan de andere kant, als de 70% fase voorbij is, zal de THC afbreken in CBN, wat resulteert in een meer slaapverwekkende plant.

De stampers die verschijnen op het kruispunt van een stengel en zijn takken zijn meestal wit. De plant komt dan in de bloeifase. Het verschil tussen een mannelijke en een vrouwelijke plant wordt daarom vooral hier gemaakt. Dit verwachte uiterlijk, behalve in het geval van gefeminiseerde cannabiszaden, verzekert de kweker ervan dat de plant vrouwelijk is. De witte stampers worden na verloop van tijd roestig oranje. Bij sommige soorten worden de stampers paars of zelfs rood. Hoe meer tijd er verstrijkt, hoe donkerder en golvender de stampers worden.

Om de potentie, rijpheid en smaakkenmerken van cannabis te beoordelen, is het aan te raden om de trichomen te bekijken met een vergrootglas of microscoop. Wanneer de trichomen veranderen van doorzichtig naar melkachtig of zelfs bruin, is het tijd om te oogsten.

Sommige vrouwelijke planten beginnen een tweede cyclus van bloemen aan het einde van de flo. Terwijl sommigen er de voorkeur aan geven om deze tweede jeugd tot volle wasdom te laten komen, knippen anderen de planten af zodra ze deze tweede cyclus opmerken.